Bee-line essay, "Keep On Movin'"

"Wat is de kracht (F) nodig om de massa van mezelf (m) een versnelling (a) te geven rekeninghoudend met de wrijving waaraan 'm' onderhevig is en het effect van het traagheidsprincipe van Galileo Galilei op 'm', waarin traagheid omschreven wordt als de weerstand van 'm' om in beweging gebracht te worden?
Wat zijn de gevolgen van die kracht voor de beweging van 'm'?
Bereken de drempelwaarde van de wrijving waaraan 'm' onderhevig is?
Welke kracht moet op het bewegende 'm' worden uitgeoefend om het te doen vertragen?"

Dat zijn pas deftige examenvragen voor het vak Natuurkunde - gedeelte Dynamica van de klassieke Mechanica. Zulke vragen krijgen de studenten niet meer, want dan zouden er nog weinig slagen en dat is slecht voor de statistieken.
Denk er zelf maar eens over na.
OK, STOP, ken je de antwoorden?
Na een vermoeiend denkmoment kom ik persoonlijk uit op het volgende:
- Antwoord op de eerste vraag: Indrukwekkend.
- Antwoord op de tweede vraag: Verschrikkelijk.
- Antwoord op de derde vraag: Onoverkomelijk
- Antwoord op de vierde vraag: Geen.

Onder normale omstandigheden zou ik dit onderwerp nu als afgesloten beschouwen, ware het niet dat ik uit verschillende hoeken de duidelijke boodschap meekreeg om 'te bewegen', letterlijk en figuurlijk 'in beweging' te komen.
Wat is beweging? Is dat een louter mechanische daad (fysisch, Fysica weet je wel) of zijn er nog andere vormen van beweging met een bewezen positief resultaat? Figuurlijk in beweging komen bijvoorbeeld? Kan het laatste zonder het eerste?
Als het van de Romeinse hekeldichter Decimus Junius Juvenalis (circa 62-142) zou afhangen dan zijn beiden inherent met elkaar verbonden: "Mens sana in corpore sano".
Maar hoe geraakt een mens in beweging?
Ik moet zelfs de trap niet op om te gaan slapen.
Met de hond gaan wandelen? Ik heb geen hond en naar 't schijnt telt dat zelfs niet mee als beweging. Je moet niet wat stappen met een leiband waar iets aanhangt, neen, je moet je hart voelen slaan, je moet lopen. En ... wat moet die hond ondertussen doen?
Vrijen is een goede bron van inspanning, hoor ik roepen. Awel, daar kom je ook niet ver mee. Dat is simpel uit te rekenen. Wat is het weekgemiddelde? Twee-en-een-halve keer, niet? Duur per keer? Pak nu nog vijf minuten, ik ga niet te krenterig doen. Hoeveel is 2,5 maal 5 minuten? 12,5 minuten. Dat is een belachelijk korte inspanning per week, een goeie beginnerskilometer joggen. Daar word je met wat goede wil enkel rood van.
Een home trainer,een statische fiets om te bewegen? Als je daar 10 minuten opzit, val je ofwel met je ogen open in slaap of raak je rot nerveus van naar dezelfde plek op het behang te kijken.
Een echte fiets dan, een koersvelooke. Wat denk je daarvan? In elk dorp is er wel een wielertoeristensclub om bij aan te sluiten.
Als je echt miserie met me wil, dan blijf je over die laatste optie doordrammen. Je gaat verschieten hoe hard je uit je pijp zal moeten komen om te vermijden dat ik niet het eerste het beste voorwerp dat in mijn handen valt naar je hoofd gooi om je tot fatsoenlijke gedachten te brengen.
Wielertoeristen ... grrrr!!!!!
Neen, ik ga gewoon wat lopen.
'Toch niet achter de vrouwen' hoor ik mijn eega.
-'Die lopen rapper dan ik. Ik ben geen twintig meer'
'Loop dan maar niet verloren!'