Bee-line essay, "Free Speech"

*** Vrije meningsuiting

Is vrije meningsuiting een absoluut recht of niet ?
Wanneer is iets een uitdrukking van vrije meningsuiting en
wanneer is het dat niet (meer) ?
Die vragen stel ik mij de laatste weken herhaaldelijk.
Ik ga me hier niet wagen aan een filosofisch discours.
Ik hou het bij enkele kanttekeningen.
Valt een sarcastische uitspraak omtrent iets of iemand onder dit begrip ?
Ik zeg onvoorwaardelijk JA.
Mogen anderen met de situatie die aanleiding gaf
tot de uitspraak, zich ziek lachen ? Natuurlijk !
Mogen anderen die situatie uitbuiten om bewust over te gaan tot
pesterijen, het berokkenen van schade ? Neen, natuurlijk niet.
Alle uitingen of handelingen welke bewust voortvloeien uit of aangespoord
werden na de oorspronkelijke uitspraak, hebben niets meer te maken met
vrije meningsuiting maar wel met schending van de rechten van de
betrokkene(n).
Geen enkele offline publicatie onder welke vorm ook, zal zich aan
dergelijk misbruik van vrije meningsuiting wagen (behalve die van het
Vlaams Blok misschien en ...).
Een publisher die weet waarvoor deontologie staat, kent de
grenzen van "zijn" vrije meningsuiting, onderkent het recht op antwoord
van betrokkenen en zal zich hoeden voor straffe uitspraken die achteraf
niet hard zijn te maken.
Een rechtgeaarde publisher springt met dit tere goed voorzichtig om,
gebruikt het waar het gerechtvaardigd is en in de juiste dosering OMDAT
het recht op vrije meningsuiting een kostbaar goed is dat met veel zweet,
bloed en tranen is verworven, dat gekoesterd en beschermd moet worden in
plaats van te worden misbruikt.
Want wie is er gediend met een WAARDEloos geworden recht op
vrije meningsuiting ?
------ externe links rond free speech -----
+ The Blue Ribbon Campaign of The Electronic Frontier Foundation
(http://www.eff.org/blueribbon)
+ The Green Ribbon Campaign for Responsibilty in Free Speech
( http://www.zondervan.com/green.htm)
+ FMSM-A, The Free Speech Movement Archives
(http://www.fsm-a.org/)
------

*** Anonimiteit

Waarom blijft een bepaald type mensen liever anoniem
als ze menen gebruik te moeten maken van hun recht op
vrije meningsuiting ?
Als kleuters belleketrek doen en daarna achter een hoek heimelijk
liggen te grinniken, dan vinden we dit allicht een kindergrap ?
Als ze eerst een drol in je brievenbus gooien en daarna overgaan
tot de belgrap, dan vinden we dit niet langer een grap ?
Als ze die spelletjes bijvoorbeeld bewust uitvoeren met ouderlingen, die
slecht te been zijn, zodat de pakkans klein wordt, dan is dit
handelen met blijk van logisch inzicht en gezond verstand ?
Waar ligt het verschil met diegenen die onder het mom van
vrije meningsuiting, het Net zogenaamd op een ludieke wijze
gebruiken om anderen bewust met modder te besmeuren en zelfs
derden aanzetten dezelfde behandeling toe te dienen ?
Dit alles gespeeld in een mist van anonimiteit waarbij de slachtoffers
op geen enkele wijze de mogelijkheid krijgen "hun" mening te uiten.
Als het slachtoffer toch een manier vindt om te reageren, dan blijken
al die voorstanders van vrije meningsuiting blijkbaar zeer lange tenen
te hebben, bespringen ze je als opgejaagde bange ratten.

Is dit enkel een Net-symptoom (virus?) dat met het nodige relativisme
moet worden bekeken of wijst het op diepere sociale ontwikkelingen ?

Wellicht stof voor een andere keer.

----- externe (downloadable) link rond anonimiteit -----
+ "...If users are required to communicate under their own identity,
then there is less temptation to exploit others or abuse trust."
"... to achieve a civilized form of cyberspace,
we have to limit the use of anonymous communications."
Article: The Unscrupulous Diner's Dilemma and Anonymity in Cyberspace
March 4, 1994 - by David R. Johnson.
( http://www.eff.org/Privacy/anonymity/anonymity_online_johnson.article)
-----