Bee-line essay, "Zeg nooit nooit"

*** Advocaat van de duivel

Ik probeer mijn omgeving wel eens vaker op stang te jagen met een controvers•eel standpunt wanneer iedereen volledig ingenomen is door een bepaald beeld of idee.
Een onhebbelijk trekje maar ik vind het best leuk.
Waarschijnlijk het enig leuke gezelsschapsspel en daarom mijd ik verder gezelsschapsspelletjes als de pest.
Genieten van de polemiek die ontstaat, nog even verder prikken met serieus klinkende argumentaties om uiteindelijk af te sluiten met de mededeling dat het maar een grap was zodat de rust kan weerkeren.
"Het sneeuwt ... oooh ... mooi, als het maar blijft liggen" versus
"Ik moet die vuiligheid niet, ik ga zout strooien."
Toch zijn er mensen die het ook echt menen (dat van de sneeuw).
Vooral oudere mensen die slecht te been zijn, zij die hun dagen al rijdend moeten doorbrengen of zij die hun wagen dan zo vuil vinden (om nog te zwijgen over de garagevloer).
Zij zijn warempel niet tevreden.

Zondagmiddag 23 december, turend over een vredig witbespoten landschap waarop een lage felle zon echos schittert, mijmer ik na over de krantenkop boven het interview met Jeroen Brouwers in de weekendeditie van De Morgen: "Nooit tevreden, nooit gelukkig".

*** Arbeit macht Frei

J. Brouwers heeft een punt wanneer hij stelt dat het gebrek aan Tevredenheid bij zijn generatiegenoten, vaak het gevolg is van een calvinistisch opvoedingspatroon.
<!--
Calvijn moet hier echter niet met de pluimen gaan lopen want hij is zeker niet de enige die in het verleden de westerse mens het beeld heeft ingebeiteld dat we hier op aarde zijn om te zwoegen en dat na het geploeter en gezwoeg het geluk kan/mag komen - ver nadenken hoeft niet.
-->
Zo zijn er massa's perfectionisten gekweekt, mensen die nooit tevreden zijn met hun prestaties en/of capaciteiten, die de lat steeds maar hoger leggen waardoor ze het moment van tevredenheid steeds maar (onbewust) kunnen uitstellen.
Geloof me, muggenzifters zijn zelden gelukkig.
Zijn zij, existentieel ongelukkigen, te troosten?
Ik weet niet wat in jullie trucendoos zit maar mij lijkt het onbegonnen werk.
Shrinkenvoer volgens mij ... zelf niet aan te beginnen.
En als het zielegeknijp niet helpen mag, valt er enkel nog te hopen dat de Tijd inzicht brengt.

Arbeit macht frei, als we de Duitsers mogen geloven (Joden denken daar anders over), maar niet persŽ gelukkig.

*** Een bakje Troost, Proost

Koffie helpt Niet, wat die koffiebranders over de Moerdijk ook mogen beweren.
Ik heb decaliters gedronken op dagbasis, ettelijk braziliaans plantagegezin in leven gehouden, menig onvoorbereid bezoeker slapeloze weken bezorgd na het nuttigen van mijn bakjes.
Tevergeefs.
Het zwarte goed heeft me behalve enige kortstondige ogenblikken van deugd, dat ik bereidwillig wil verwarren met geluk, nooit echt troost opgeleverd, laat staan een tevreden gevoel om de rest van de dag, laat staan de rest van de week mee verder te kunnen.
Die franse koffievingerhoedjes waren nog het zieligst: 1 slokje, 1 kwakje adrenaline, net voldoende om je keel te irriteren en je de rest van de dag af te vragen waar de rest blijft.
Ik noem dit "se contenter de" en dat is nog wat anders dan "tre content".
Ik ben daarom wijselijk gestopt met koffie drinken, ik had er mijn bekomst van (avoir son content de).

*** Positief en negatief

Is het geluk a priori van korte duur, tevredenheid werkt als een Viagra-pil (maar dan zonder vervelende bijverschijnselen, heb ik van horen zeggen).
Tevredenheid is een chronische gemoedstoestand, een toestand van stabiliteit, van bevredigend evenwicht.
Maar hoe kan men die gelukzalige bewust-zijns-staat bewerkstelligen?
Jaja, vragen staat vrij, krijgen is de kunst.
Maar omdat het ondertussen Nieuwjaarsdag is geworden en mij de inspiratie ontbreekt om enig ander goed voornemen te bedenken, stuur ik deze keer geen factuur en krijgen jullie het gratis en voor niets.
Het antwoord dient gezocht te worden in de negatie.
Wat zijn de grootste oorzaken van ontevredenheid? Frustraties.
En draai of keer het zoals jullie willen, frustraties zijn het gevolg van te hoge verwachtingen, van het naar onze hand willen zetten van de realiteit.
Ze hebben het ons natuurlijk de laatste decennia niet gemakkelijk gemaakt met hun motto: "be positive".
Dat schept zo het akelig opgewekt idee dat alles kan, alles mag ALS men maar positief is "ingesteld".
(niet te verwarren met positief "zijn", dat zeer zeker akelig maar allesbehalve opgewekt qua idee is)
Een mens kan al wel eens geluk hebben maar het blijft (a priori) niet duren.
Bijgevolg zijn de enigen die freudiaans in hun vuistje grinniken bij dit knap bedacht surrogaat ideologietje, de psychiatrische instellingen en de zelfstandige thera-peuters.
Voor de autodidacten onder ons, is er gelukkig het soelaas dat Seneca biedt.
Seneca's raad om de menselijke frustraties onder controle te kunnen houden: leg u neer.
Voor alle duidelijkheid, Seneca is niet het marketingbrein achter de slaapcomfortzaak Bedking.
Ik geef toe, het heeft me aardig wat moeite gekost maar hier is het dan:
"we moeten ons leren neerleggen bij de onontkoombare onvolmaaktheid van het leven".
M.a.w. we moeten ons wat negatiever instellen want de les die we kunnen trekken uit al dat positief gedoe is dat het uiteindelijk leidt tot teleurstelling, afwijzing en eenzaamheid.
Het beste wapen tegen ongeluk, trauma's en drama's is het bewust-zijn dat dit alles vroeg of laat in ieders leven verschijnt, dat er na zonneschijn ook regen (en stof) komt en dat je maar best voorbereid bent op het ergste.

Mijn woorden zijn nog niet koud en ik hoor jullie kritieken reeds als donderslagen mijn hemel vullen.
"Dit is verdomme een pleidooi voor Berusting!!!"
Dat heb je nu eenmaal met intellectuele lezers, kalmeer ik mezelf, Seneca's wijsheid indachtig.
Beste mensen, de soep wordt nooit zo warm gegeten als ze wordt uitgeschept.
Zich neerleggen bij het onvermijdelijke wil niet zeggen dat men zich dient neer te leggen bij wat wel mogelijk of haalbaar is.
Het verschil tussen beide onderkennen, dat is Levenskunst.
(Geen lang gezicht a.u.b., Ik heb nooit gezegd dat het geen moeite ging kosten.)

*** Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd

Mijn vrouw heeft iets met kippen.
Iedere dag opnieuw, weer of geen weer, is ze met die kippen bezig.
Een bezigheid welke me laatst wat filosofisch de vraag deed stellen: "Waarom doe je dit nu ? Is het voor de kip of voor het ei?"
"Dommie, alleen een tevreden kip legt elke dag gelukkig een ei".

--- Seneca, romeins filosoof geboren in 4 v. C en in 65 n. C gestorven door gedwongen zelfmoord (als jullie dit kan troosten).
De Troost van de Filosofie, Alain de Botton - Uitgeverij Atlas
--- de blijmoedige scepsis als nieuwe zingeving
Filosofie van de Levenskunst, Wilhelm Schmid - Uitgeverij Ambo

Response submitted by

VDB zaliger (alhoewel?) heeft zich de eeuwigheid toebedeeld door zijn beroemde uitspraak: "trop is teveel en teveel is trop".
Gaan werken bij de NMBS is zeker geen optie want van naar die rechte rails te kijken, krijg je nog vierkanter oogjes dan van computeren.
Als je dus echt wil ontsporen ...
Al ooit gedacht aan een screen saver die op je netvliezen tenminste reeds een tevreden indruk bakt?
De stap van netvliezen naar gemoed is niet zo groot indien je beseft dat de werkelijkheid toch maar het gevolg is van de zintuiglijke waarneming.
Het geluk is echter aan je zijde, al besef je het wellicht nog niet.
Een existentieel ongelukkige weet immers niet dat hij/zij ongelukkig is.
Het lijkt er dus op dat je licht merkt op het eind van de tunnel.
Hopelijk voor jou is het geen spoorwegtunnel want je weet nooit wanneer de belgische treinen komen.
Of je nu aan het begin staat van een gezonder leven?
Wel daar ben ik nog niet uit.
Wat is gezond?
Die retorische vraag tracht ik te omzeilen met de volgende stelling:
Als je maar voldoende gezond van geest bent om te leven en niet om te worden geleefd, maakt het niet echt uit wat je doet.

---
Een westerse man op zoek naar de zin van het leven, laat alles achter en vertrekt naar India.
Hij besteedt jaren van zijn leven als volgeling van allerlei goeroes, hunkerend naar wijsheid en waarheid.
Uiteindelijk keert hij terug naar zijn bakermat New York.
Jaren later ontmoet hij daar 1 van zijn ex-goeroes, die er even op bezoek komt.
De goeroe vraagt de man: "Ben je nu gelukkig ?"
De man antwoordt:
"I am a taxi driver and I know every street of New York."

Response submitted by

<--
Dit antwoord werd gepost in het Forum gedeelte omdat er een technische fout was geslopen in het antwoordgedeelte op deze pagina.
De fout is ondertussen hersteld en daarom heb ik als beemaster het antwoord ook naar hier overgebracht.
Dit antwoord werd initieel gepost op 02/01/02 om 14:08.
-->
Het tekstje bracht me in de war. Dat gebrek aan tevredenheid een gevolg is van een calvinistisch opvoedingspatroon lijkt me inderdaad wel steek te houden. Groot gebracht met het klassieke gedachtengoed, probeer ik mijn job achter mijn computertje goed uit te voeren. Ik krijg het er de jongste jaren echter steeds lastiger mee. Ik kijk rond en al wat ik zie zijn grijze mensen die mooi geprogrammeerd elke morgen naar hun werk draven. Hun blik star rechtdoor, nauwelijks de tijd nemend om hun omgeving in zich op te nemen.
De gedachte jaagt me angst aan. Het kan toch niet dat het enige doel het halen van een pensioen is? Ik ben niet bereid mijn hele leven cadeau te geven aan deze maatschappij in ruil voor, wie weet, enkele jaren vrijheid. Ik ga steeds weer op zoek om uit deze gevangenis te ontsnappen, en al wat ik er aan overhoud zijn gesprekken die mijn "ontspoorde" gedachten weer op de rails zetten...
Maar om nu terug te komen op dat in de war zijn. Ben ik nu een existentieel ongelukkige die de perfectie nastreeft, of zit ik aan het begin van een gezonder leven?