Bee-line essay, "Streep door de rekening"

Begin februari krijg ik een brief van een klant.
De inhoud kwam neer op het volgende:
"Als je tegen eind februari geen EAN-128 hebt, dan moet je niet meer leveren".
Ik pak direct de telefoon en vraag naar de R.
De R. is gelukkig een sappige Brusselaar en die kunnen tegen ne stoot.
"Hˇ R., ik heb een brief gekregen. Ik wist nie da gij kon schrijven."
- "Kalmaan, he menneke. Voor wat ist?"
"R., ik ben misschien nen ezel maar nen 'Hi-AN-128' wa beest is da? Moet da in de kaas of watte?"
Een hele uitleg en 't enige dat er achteraf bij mij bleef hangen, was het irritant gevoel dat iedere zelfstandige overvalt als hij nog maar geconfronteerd wordt met een verwijzing naar het woord "kosten".
Tweede impulsgedachte: "Een streep door de rekening".
Derde gedachte: "Ik contacteer mijn controleur van het Federaal Agentschap voor de Veiligheid van de Voedselketen, in 't kort FAVV".
Als er morgen een haar in de kaas valt of "nog erger", dan ben ik wettelijk verplicht standepede mijne FAVV-controleur te verwittigen in 't belang van de gezondheid der belgen.
Allemaal goed, maar ik heb die zijn nummer niet.
Sorry.
Dus ik bel zoals het een goede belg betaamt naar de FAVV headquarters in Brussel.
"Bonjour, l' Agence F...."
Kijk, dat is voor mij al genoeg, dan heb ik al gegeten en gedronken, dan komt mijn haar al halfstok te staan. Dat mens zal weer geen vlaams verstaan, laat staan nederlands. In ieders belang weet ik dat ik het dan kort moet houden.
"Dag madam (toch al 1 woord dat ze zal verstaan), ik bel voor het nummer (numˇro, dus tweede verstaanbaar woord) van het regionaal agentschap in Tervuren (derde woord)".
Wonder boven wonder geeft die madam het nummer van Tervuren. Het gaat goed vandaag.
Ik bel dat nummer en ik krijg de melding van de operator dat het nummer niet is toegewezen.
Terug naar ons madam en na 5 minuten opzwepende klanken (op zich surrealistisch voor een ministerieel gebouw vol ambtenaren) kan ik mijn boodschap kwijt.
"Da nummer van Tervuren 'marcheert' nie."
- "Je te passe ...".
Enkele minuten klankgedreun verder krijg ik eindelijk iemand aan de lijn die amper kan verbergen dat hij op 't eigenste ogenblik wakker is geworden en de dag groet met een langgerekte geeuw: "Haloooo".
- "Ook een goedemorgen, ik heb het nummer nodig van Tervuren. Kan dat?".
"Dat zal niet gaan, want er zit niemand meer in Tervuren. Ze zijn verhuisd naar Herent. Ik zal dat nummer van Herent is geven."
Er verschijnt licht aan de tunnel.
Ik draai aanstonds dat nummer en ... er pakt niemand op.
Ik probeer vijf keer met voldoende lange tussenpozen, ik wacht telkens lang genoeg rekeninghoudend met de mogelijke afstand tussen het bureel van de receptioniste en de cafetaria vermenigvuldigd met 2 (heen & terug), verhoogd met de tijd die een overwerkte ambtenaar nodig heeft om aan het koffie-apparaat enig rustgevend sociaal contact te realiseren.
Mijn tijdsberekening bleek vijfmaal foutief.
Drie kwartier later probeer ik nog eens, alle logica achterwege latend, en ik krijg contact.
Contact is een groot woord, want aan de andere kant van de lijn zat duidelijk iemand die niet uit was op contact. Wellicht had hij reeds meer dan zijn sociale behoefte lief was bij het koffie-apparaat gevonden.
"Jaaaa .."
-"Ik zou meer willen weten over EAN-128"
"Ne second, ik kom terug"
Mijnheer informeert even bij de collega's en ik hoor hem zeggen alsof ik erbij stond:
"Georgette d'r is er hier ene aan de lijn en diene et het over nen EAN. Wa moet ik daarmee?"
Georgette die bij de pinken is, antwoordt: "Stuurt hem naar de F., diene wet toch nie wat doen."
Twee seconden later:"Mijnheer, ik ben terug".
-"Ge zijt eigenlijk nooit weg geweest" antwoord ik met dichtgeknepen kaken.
"Ik verbind je door".
De wachttoonklanken dreunen verder alsof er ondertussen niets is gebeurd en ik hoor de F.
Ruim twee uur na mijn eerste telefoontje naar Brussel leef ik, simpele belg, in de overtuiging op de juiste plek te zijn aanbeland.
Ik weet niet of jullie het weten, maar als er iets misloopt in de voedselketen dan heb je als betrokkene 4 uur om een recall(terugroep) te doen van onveilige producten. M.a.w. op 4 uur tijd moeten vandaag door middel van de gehanteerde traceerbaarheidsprocedures belastende producten uit de winkelrekken kunnen verwijderd worden, resterende producten bij de leveranciers en producent kunnen vernietigd worden. De eerste stap in die procedure is het Voedselagentschap verwittigen zodat de paniekmolen aan 't draaien kan.
-"Wie ben je? Waar woon je? Wat doe je? ....".
Maar voorlopig geen vraag waarom ik eigenlijk bel.
Ik begin het danig op mijn heupen te krijgen van al dat gevraag en in een poging zijn spervuur te doorbreken, verhef ik mijn stem: "Zeg, wie ben jij eigenlijk?"
- "Ik ben hier den baas."
"Ah..." en een seconde of drie later "Ik zou het nummer van mijn controleur moeten hebben".
- "Wie is uwe controleur?"
" Goeie vraag, wie is mijne controleur? Ik had eerst iemand die van de dienst pattaten kwam, dan in januari een zekere A."
-" A. zit nu op den dienst distributie, die zit nie meer op den dienst transformatie."
"Geen probleem, maar wie is 't nu?"
- "Ik zal es zien. Ha, 't is de K."
"Mag ik die zijn nummer?"
- "Ik zal es zien of dat ik dat heb. Ja, ik kan da ni zo direct vinden, maar weet je wat, het is misschien beter dat je die niet belt. Die mannen zitten in den auto en bellen met de GSM dat is veel te gevaarlijk. Bel naar hier als er iets is, ¨a va?!"
"Ja, tis goed, als er iets is of als ik iets moet weten zal ik in 't vervolg naar Herent bellen.
Merci."

Ondanks de pijnlijke ochtendervaring google ik 's avonds toch nog op het Net, download enkele pdf files, lees mijn hoofd te pletter, slik twee aspirines en het EAN-128 rampverhaal begint door te dringen.
We weten weer wat doen.
Een EAN aanvragen en betalen, een aangepaste weegschaal en thermo-printer kopen, een PC in huis halen (Eeeek!!!!), Windows software aanschaffen (weggesmeten geld), heel die grap in orde zetten, ...
's Nachts overvalt me naturlijk een bloedstollende nachtmerrie van jewelste waarin Bill Gates de hoofdrol speelt.
Hij zit me vierkant uit te lachen terwijl ik het in alle hevigheid uitschreeuw: "Ik doe geen ramen! De pot op met Windows!".

Gisteren ben ik dan die PC gaan halen.
Ik heb het ding uitgepakt, de stekker ingestoken, op de knop gedrukt en twee meter verder op veilige afstand staan toekijken.
Geef toe, je weet maar nooit.
Windows systemen zijn immers de onveiligste toestanden die je in huis kan halen.
Het geliefkoosd speelgoed van virussen en wormen.
Ik ben er echt niet gerust in.
Dat ding moet immers draaien in de kaasmakerij waar het vergeven is van gisten, schimmels en bacteri‘n.
Binnen de kortste keren is die PC veranderd in een haard van infectie welke de veiligheid van de voedselproductie zal hypothekeren.
Als veiligheidsverantwoordelijke dien ik in dergelijke situaties standepede het probleem te melden bij het FAVV.

Sorry Bill...

---
EAN -128: De enige streepjescode (barcode) die in aanmerking komt om als aanvulling op de identificatie attribuutgegevens, zoals lotnummer, datum, hoeveelheid, enz., voor te stellen.
---