Bee-line essay, "Valentine blues"

Voor al wie het nog niet moest door hebben, voor al wie de laatste week nog niet met rode hartjes, lingerie of parfums rond de oren is geslagen, voor al wie zonder krant, radio of TV door het leven schrijdt: "Het is morgen Valentijnsdag".
En morgen is 't maandag, de sluitingsdag van menige handelszaak.
Als je dus nog niets als blijk van liefde voorzien hebt voor wederhelft, vriend(in) of minnaar/minnares, dan ga je morgen af als een gieter.
Zo veel is zeker.
Alvast mijn innige deelneming.
Je maandagochtendhumeur zal morgen met deze wetenschap niet echt een trede hoger op de ladder van gelukzaligheid liggen pronken.
Misschien is 't morgen het moment voor overuren, voor een plotselinge zakenreis, voor ik-ga-effe-sigaretten-halen.
Terwijl een mediaslaafse massa hun bh's zal opblinken, de kaarsjes aansteken, de cd met 'Pure Love' songs klaarzetten, de chauffage een graadje of 4 hoger zetten, de Viagra pillen in handbereik leggen, zal een andere groep willens nillens de Valentine blues hummelen.
Morgenavond zitten de restaurants vol met paartjes, would-be geliefden en puur-gewoonte-koppels.
Je zal maar allenstaande zijn als je morgenavond wilt gaan eten.
Ik wil morgen de echtgescheidenen met weemoed, de rouwende weduwen en weduwenaars, de alleenstaanden, de eenzamen en zij die niet willen geringd worden, te eten geven.
Voor hen wordt het nachtwinkelen of kroeghangen voor een croque monsieur ou croque madam.
Als je toch besluit om effe sigaretten te halen, stap direct door naar de kroeg, verricht een goede daad en bezorg zij die liefde nodig hebben een Valentijn met meerwaarde.