Bee-line essay, "Moet er nog zand zijn?"

Ze zijn met twee en ze bellen aan de deur.

Twee Getuigen van Jehova die je komen vertellen over het paradijs.
Twee controleurs, eentje van de Belastingen en eentje van de BTW, die je de duivel willen aandoen.
Twee gendarmen die je al ongerust maken vooraleer ze beginnen met: "Mijnheer De Snijder?"
Twee controleurs van het Voedselagentschap die de weg naar Walloni‘ niet vinden en daarom maar parkeren waar ze al eerder zijn geweest.
Of twee yuppies in sportieve outfit die je in Werchter komen vragen hoe vaak je met de GSM belt.
"Wij zijn van Mobistar" zegt de ene, terwijl de andere goedkeurend knikt.
"Te voet? ... verloren gelopen?" kan ik niet nalaten op te merken.
"Heeft mijnheer een GSM en heeft mijnheer een idee hoe vaak hij belt?"
"Goed en slecht nieuws, beste jongens. Ik heb een GSM, maar ik heb geen idee hoe vaak ik daarmee bel. Next question."
"Heeft mevrouw een GSM en ..."
"Ja, maar die staat nooit op en als het er dan toch eens van komt, dan is de batterij plat. Zoals je hoort, zul je aan ons niet veel hebben. Alvast de moeite niet om daarvoor je schoenzolen te hebben versleten. Jullie hadden er beter voor gebeld."
"Ha, maar Mobistar heeft nu enkele nieuwe, zeer verleidelijke, formules en die willen we u nu even voorstellen."
"Beste Mobiele jongens, ik heb een hekel aan formules. Kom mij dus niet vertellen dat er zoiets als 'verleidelijke' formules bestaat, want dan krijg ik al helemaal de zippekes. Bovendien verkies ik mijn eigen voorstelling van 'verleidelijk', als dat nog even kan."
"Spijtig dat we mijnheer niet kunnen helpen. Tot ziens."
"Hˇ mannen, wacht eens een moment. Kunnen jullie niet effe naar mijn GSM bellen, want ik heb er me al heel de morgen dood naar gezocht. Komaan, jullie bellen toch voor niks."