Bee-line essay, "Baas in kaas"

In Antwerpen is een nieuw kaaswalhalla geopend, lees ik geamuseerd.
Allah? Walhalla? Watisda?
Rustig maar, Walhalla betekent in het oud-Ijslands letterlijk "Zaal voor de Gevallenen".
In de Noorse mythologie was het Walhalla een speciale hemel, voorbehouden voor de gesneuvelden in de strijd. De Vikingen waren ervan overtuigd dat het Walhalla een enorme zaal was, gelegen in Asgard (de Godenwereld).
Kaaswalhalla ... zaal voor gevallen kazen.
Wel, dierbare, afgeborstelde Germanen uit het aardse mensenrijk, Midgard, voelen jullie zich niet geroepen?
Of denken jullie: "Hoe ver moet je gevallen zijn om naar een kaaswinkel in Antwerpen te trekken?"
Ja, voor goeie marchandise moet je iets over hebben. Als je vrouw in de badkamer een uur ligt te smeren en te wrijven, is dat ook niet voor niets.
Het artikel brengt me via woord en beeld naar Antwerpen, en Antwerpen zou Antwerpen niet heten, moest alles er niet groter en beter zijn.
De uitbater loopt er wat onrustig en gespannen bij in zijn nieuwe kaasboetiek, lees ik. Vergeet het Walhalla, het is maar een boetiek.
Zijn kazen rijpen in perfecte omstandigheden, dankzij verschillende temperatuurzones met passende vochtigheidsgraad.
Op de bijna paginavullende foto van het eerste blad van het artikel wordt een poging ondernomen me te doen duizelen van schappen vol kaas, rijpend onder perfect Antwerpse omstandigheden.
Mijn kaashart bloedt als ik in dezelfde geclimatiseerde kamer harde kazen, geitenkazen en (wit)schimmelkazen zie liggen.
Bij ons in Brabant noemen ze een frigo, een frigo.
Tussen meters schappen liggen de reuzewielen comtˇ. Van deze laatste rijpen er nog een honderdtal exemplaren terplaatse in de bergen en naargelang de verkoop worden die getransporteerd naar Antwerpen.
Da's een waarheid als een koe. Hoe zou het aanders moeten?
De eigenaar rijdt bijna wekelijks naar de gigantische overdekte markt in Rungis bij Parijs, waar hij het mooiste en rijkste aanbod aan kazen vindt. Hij koopt enkel kazen die hij zelf heeft gecontroleerd.
Kijk, iemand die vandaag een gespecialiseerde kaaswinkel heeft en niet naar Rungis rijdt, kan beter zijn zaak sluiten. En wie niet weet wat hij als handelaar inkoopt, zoekt beter een andere job. Er lopen er al meer dan genoeg rond die hun kost verdienen met "moving boxes" (*).
Sommige kazen affineert de eigenaar met sterkedrank. Zo krijgt zijn bijzonder gevarieerde assortiment ook een persoonlijke toets.
Mag een Brie de Meaux, een Coulommiers, een ... niet gewoon een staaltje van goed vakmanschap zijn? Gewoon goed en lekker. Moet daar nu persˇ de ˇˇn of andere kwiet nog een persoonlijke toets aan toevoegen om zichzelf de indruk te geven dat hij goed bezig is?
Baas in kaas? Mijn oren.
Waarom lees ik nooit als het over kaas en kwaliteit gaat hoe moeilijk het is voor traditionele producenten om vandaag nog het hoofd boven water te houden met de dalende marktprijzen en toenemende (irrelevante) E.E.G. reglementeringen, zodat dra de weg volledig open ligt voor de eenheidsworsten van de industrie?
Dat levert minder leuke blabla op voor artikels, laat staan voor artikels die enkel bedoeld zijn om reclame te maken voor de middenstand.
Wanneer ga ik dat eens lezen? Als je 't mij vraagt, wordt dat hoogtijd want
"Alles van waarde wordt weerloos".

(*) Moving boxes: Dozen met goederen inkopen, ze stapelen in het magazijn, ze gaan halen als een klant ze bestelt en van die beweging een broodwinning maken zonder dat daar verder enige vorm van meerwaarde komt bij kijken of geleverd wordt.