Bee-line essay, "Midzomer knipsels"

Midzomerwende passeert langgerekt de revue in een venijnige wisselvalligheid van regenbuien met pijpestelen.
Na Sint Jan zijn de groeihormonen van de natuur uitgewerkt en korten de dagen beetje bij beetje tot ze bij de Midwinterwende weer van gedacht veranderen.
Dat is hier nu eenmaal de natuurlijke gang der zaken. Het heeft geen zin daarover te redetwisten.
Er zijn aanverwante natuurwetten die gevoeliger liggen. Snoeien bijvoorbeeld.
Ieder rechtgeaard plattelandskind weet (nog) dat de beste snoei de zomersnoei is. Juist omdat de hergroei dan minimaal is, een vaststelling die tenvolle rekening houdt met het basisprincipe: "Snoeien is groeien".
Wel, dat laatste mag je bij mij thuis eens komen uitleggen ... als ik niet thuis ben, want ik wil de miserie niet horen.
"Het wordt tijd dat ik je weerborstels van wenkbrauwen eens bijknip, je neusharen kortwiek, een ferm stuk van je haar snij, ...." deponeert mijn wederhelft zeker van haar stuk.
"Magda, hoe dikwijls moet ik je nog wijsmaken dat al wat je knipt tweemaal zo snel groeit? Het heeft totaal geen zin, meer nog, je bereikt enkel het omgekeerde effect. Bedenk gewoon iets anders voor die schaar. Ga gewoon buiten snoeien, 't is trouwens de moment."
"Wat voor een man ben jij eigenlijk? Straks trek je meer op een aap dan op een vent. Ga in een boom hangen!"
En ik niet afgevend: "Je ziet dat je nooit dat boek 'De man die zijn haar kort liet knippen' van Johan Daisne hebt gelezen. Anders zou je wel beter weten".

Ok, ik weet wel dat ik niet de meest geknipte man ben. No problem.
Maar al bij al ben ik liever de knipogende dan de geknipte man, tenminste zo lang ik niet van straat moet geraken.

---
Midzomerwende: de zonnestilstand tussen 21 en 24 juni
Sint Jan: 24 juni
Midwinterwende: de zonnestilstand tussen 21 en 24 december
---
Op de achterkant van het boek geeft Johan Daisne zelf het antwoord op de vraag:
ÒWaarom de titel De man die zijn haar kort liet knippen?Ó.
Daisne geeft hier twee redenen voor:

Dat korte haar zoekt hij om jonger te zijn, frisser, minder ziek, vitaler. Die haardracht moet hier symbool zijn van haast iets soldatesks: de Rasierschnitt van de Duitse officier. Daarin is de idee disziplin verbonden, beheersing, enz.

Wanneer Govert, de hoofdpersoon, zich gewonnen geeft, zijn schamele condition humaine gaat aanvaarden, wordt het korte, gemillimeterde haar van militaire Rasierschnitt tot tonsuur van de kloosterling. Govert legt zich neer bij de beproeving die het leven en de Schepper van hem verlangen.

Response submitted by

Wat is dat toch eigenlijk altijd met dat combineren van 'kort haar' en 'Duits' en 'discipline' en 'soldatesk' en uiteindelijk ook nog 'fascist' en 'racist' en uiteindelijk 'misdadiger'? Misschien ben ik 'scoutisme' nog vergeten.

Ik heb bijlange niet zoveel haar als gij maar ik knip, of liever, rasier met de tondeuse, mijn haar ook graag kort omdat ik nogal lui ben. 's Morgens heb ik er dan geen werk aan en ook bij het wassen spaar ik in tijd en in zeep.
Toch wil mijn wederhelft dat ik het wat langer laat groeien omdat ze er zo graag in woelt en omdat ze ondekt heeft dat het na een tijdje begint te krullen. Voor mij geen redenen om aan haar wensen toe te geven. Gemak voor alles!

Maar terug naar de eerste allinea;
Ik neem hier de verdediging van den Duits op mij. Als je de gemiddelde Duitse buikomvang ziet dan weet je dat discipline bij de meesten wel ver te zoeken is. Obesitas is bij onze oosterburen 'Gang und Gebe'. Het goede leven dus. Dat ze ondertussen, vooral in het zuiden des lands, nog wat katholieker zijn geworden omdat ze een streekgenoot op het Roomse Plein hebben zitten zorgt ervoor dat ze de laatste jaren nog wat meer procesies organiseren. Meestal doen ze die niet in ganzenpas en ook de vrouwen en kinderen mogen meelopen, wat toch een hele geruststelling is.
Voor een andere perceptie van den Duits: lees 'Mijn Duitsland' van Geert Van Istendael. Heerlijk relativerend en zijn voorkeur voor het vroegere Oost-Duitsland is ook plezant.

Volgende punt 'discipline':
Laat mij eerlijk zijn: voor opgelegde discipline ben ik ook niet echt te vinden. Echter, de zelfopgelegde discipline is voor sommigen onder ons onmisbaar wegens gebrek aan talent. Neem nu mijn dochter Astrid. Niet dom maar ook geen genie. Pas afgestudeerd in Leuven maar niet zonder moeite. Alleen door heel hard te werken, het eerste jaar geleefd lijk ne pater, en een ijzeren discipline heeft ze haar diploma's gehaald. Van mij heeft ze die discipline niet geleerd want zelf weet ik niet goed wat het betekent. In die zin is 'discipline' gewoon een 'tool' om iets te realiseren. Als het blind wordt toegepast kan het menselijke natuurlijk verloren gaan. Zie jouw houten 'zoutkom' in de kaasmakerij. Heerlijk symbool dat ik steeds voor ogen hou als ik het heb over menselijke uitzonderingen op de onmenselijke regels.

Ok, het is genoeg geweest. Blij dat ge terug online zijt.
Veel rust toegewenst dit weekeinde.
Auf wiedersehen!
En de groeten aan Magda Knip.