Bee-line essay, "Oude wijn in nieuwe vaten ?"

*** Jonesers

Neem nu lukraak een geboortejaar: in dat eigenste jaar zijn er een massa mensen geboren.
Een groep mensen uit aansluitende (geboorte)jaren, "kunnen" maatschappelijk een
bepaald tijdsbeeld uitstralen.
Als dat zo is, spreekt men van de generatie "noem-maar-wat".
Zelf heb ik nooit geweten tot welke generatie ik behoor, laat staan dat mijn
leeftijdsgroep zou vereeuwigd zijn in een naamsbegrip.
Te jong voor een BabyBoomer, te oud voor de X Generation (Xer).
Tot welk generatie-fenomeen behoor ik dan ? The Unspoken One ?
Met digitale snelheid heb ik die socio-culturele achterstand bij toeval kunnen
bijbenen via de site http://www.generationjones.com
---
"Too young to be a Boomer, too old to be an Xer ?
If you were born between 1954 and 1965, you are a member of a large
unknown generation that contains 1 out of 4 adults in the VS.
We real children of the 60s have been jonesin' a long time.
We 're not late Boomers, were late bloomers.
Generation Jones is clearing its throat."
---
En ik moet toegeven: ik ben een stuk wijzer geworden.
De naam klinkt misschien wat ongelukkig en raar maar ook dat hoort wellicht
bij mijn generatie-omschrijving.
De tekst hieronder komt letterlijk uit de generationjones site.
Ik zou het begrip Jones niet beter kunnen uitleggen ;-(
---
"Jonesin'" is a hip, passionate slang word that means a strong craving for something
or someone.
Our generation has the jones. As children in the 60s, at the absolute height of
America's post-World War II affluence and confidence, Jonesers were promised the
moon. Then, in the 70s, as the nation's mood turned from hope to fear, we were
abandoned. While Boomers began with big expectations that were often realized, and
Xers were never given much of anything to expect, it was our generation that was
filled with the highest hopes and then confronted with the most dramatically different
reality. Huge expectations left unfulfilled have deeply entrenched a jonesin' in us.
This jonesin' has made us strikingly driven and persevering, and has given our
generation a certain non-comittal, pending flavor as we've continued to hold out for
our original dreams.
---
Waarvoor is die informatie nu nuttig, wat koop je daar nu mee? vragen jullie zich af.
Beste mensen, jullie denken te economisch.
Er zijn zaken die waardevol en toch oneconomisch of anti-economisch zijn.
Ik gebruik met opzet het woord "anti" want ik ken geen woord met een meer reactionaire wanklank.
Wil je iets doodverven dan plak je er anti voor. Niets makkelijker dan dat.
Ben je wat kritisch tegenover het christelijk geloof, dan ben je een anti-Christ.
Stel je wat vraagtekens bij de europese eenwording, dan ben je anti-europees.
Waarom noemt men de huidige beweging rond de (gevolgen van de) wereldhandel geen
"universalisten" maar anti-globalisten, denk je ?
Wek antipathie en zelfs afkeer op bij de goegemeente, schilder ze af als anti's.
Maak er kortom slechterikken van, nietsnutten en viezerikken.
---
Universalisme:
- een leer die uitgaat van de eenheid in het geheel, als tegendeel van particularisme en individualisme (Van Dale)
- de opvatting dat alle volken gelijke aandacht moeten krijgen volgens het gelijkwaardigheidsbeginsel.
- voorbeeld: de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.

*** Déja vu ?

Sedert de Seattle demonstraties overspoelt me een warme interesse voor
de anti-globalistische beweging.
Voordien weinig of niets over te horen, vandaag halen zij gretig het nieuws.
De beweging wordt duidelijk niet doodgezwegen.
Geen enkel andere protestbeweging kreeg ooit zoveel media aandacht.
De tijden zijn veranderd, de communicatiemddelen zijn spectaculair geevolueerd
tegenover mijn gouden jaren (30 jaren terug).
Maar vraag ik me af, in hoeverre verschilt de beweging (en de mensen die er deel van uitmaken) t.o.v. het protest en het activisme van eind jaren '60 - begin jaren '70 ?
Een nieuw millenium, een nieuw geluid ... een nieuwe generatie?
Of is het louter oude wijn in nieuwe vaten ?

*** Van bolwerken tot netwerken

Wij zaten bij wijze van spreken merendeels in de kroegen te debatteren, te filosoferen
en in het slechtste geval de wereld te verbeteren, als we niet buiten (liefst in Brussel dan)
liepen te protesteren.
De linkse woede was een allegaartje van organisaties die met veel moeite voor een paar
uur over dezelfde straten wilde lopen.
Onze kroegen waren zogenaamde bolwerken van de KP, Amada, RAL,... holen vol langharig
werkschuw tuig.
Zo zijn velen onder ons min of meer volwassen geworden: het overgrote deel heeft alzheimer gekregen (brain death), een deel is in de kroegen blijven hangen (waarbij ondertussen enkel de kroegen onherkenbare gedaanteverwisselingen hebben ondergaan) en een heel beperkte groep heeft gepoogd de toenmalige woorden in daden om te zetten.
In de moeilijke jaren 80' werden degenen met het minst geluk of de wannabee-alternatievelingen terug naar af gebombardeerd.
De schrale rest overleefde de persoonlijke, relationele en economische crisissen en kijken vandaag meer of minder voldaan naar hun zelfbedruipende activiteiten.
Vele jaren hebben zij de maatschappelijke arena moeten laten voor wat het was, druk
bezig te overleven binnen het goede doel dat ze hadden vooropgesteld.
Soms lijkt het of ze heel wat jaren in een bunker hebben gezeten, afgesneden van de
wereld.
De huidige idealisten zitten niet in bunkers of op eilandjes, ze staan tenvolle in de wereld.
Zij moeten het niet hebben van bolwerken maar van netwerken.

*** De "Chips" generatie

Zij zijn een stuk realistischer, flexibeler en vooral efficienter.
Dankzij de electronische netwerken zijn zij nergens en overal.
Zij kijken niet achterom maar blikken vooruit.
Zij zijn de ware pioniers van de Digitale Revolutie, de eerste netizens van de Global Village.
----
Van bolwerken tot netwerken
http://www.antenna.nl/ravijn/035-058.html#RTFToC1
---
Antenne: netwerken in vooruitgang
http://www.antenna.nl/ravijn/059-068.html#RTFToC1

*** Een mondige burger likt zijn eigen postzegels

11 september 2001
De wereld werd brutaal wakker geschud.
In een stad als New York, waar je de dag voordien nog moeiteloos op straat en bij daglicht
kon vermoord worden zonder dat de voorbijgangers er hun tred voor inhielden, vertonen
de inwoners nu een ongekende menslievendheid en solidariteit.
Heel Amerika loopt trouwens storm voor solidariteitsinitiatieven ten bate van de nabestaanden van de slachtoffers.
Geen slecht woord hierover.
De vraag is echter of "the kids" (zoals ik de amerikanen wens te noemen) er iets gaan uit
leren.
Wordt het nog meer van "verstand op nul en blik op oneindig zolang onze (economische)
belangen maar worden gediend" ?
Of mogen we hopen op enige bezinning ?
Zullen zij uit die nare droom ontwaken met enkel haat- en wraakgevoelens of zullen zij
aanstalten maken om bewuster te leven in onze globalistische wereld?
Zullen wij, aardbewoners, eindelijk onze individuele verantwoordelijkheid opnemen ?
Ons gedragen als mondige burgers, als ware universalisten (ongeacht ons geboortejaar) ?