Bee-line essay, "Opgewaardeerd staat netjes"

*** Uptitling

Een modern begrip voor het opwaarderen van functiebenamingen voor jobs die zich op de zogenaamde lagere treden van de maatschappelijke ladder bevinden.
Volgens de krant 'De Morgen' van 08-03-02 is dit verschijnsel vooral bij de Britten in trek.
Is ook niet moeilijk want sedert het Thather tijdperk zit men daar weer met middeleeuwse toestanden qua werkcondities en verloningen.
Dit tot grote vreugde van de betere britse klassen die, zwakjes gesteld, vrij traditioneel zijn aangelegd.

Enkele voorbeelden om de spieren te ontspannen:

Een toiletdame noem je voortaan maar beter een technisch assistente volksgezondheid.
Een receptionist wordt hoofd verbale telecommunicatie.
Een ruitenwasser, stimulator optische verlichting.
Een vuilnisman, afvalverwerkingsdeskundige.
Een rekkenvuller in de supermarkt, hoofd of directeur bevoorrading.

Een brits onderzoek van Reed.co.uk, een bedrijf dat werkzoekenden aan een job helpt, wees uit dat het opkrikken van de functiebenaming door het personeel werd opgevat als een erkenning van het harde werk dat ze leveren �n dat die opwaardering de kwaliteit van hun werk stimuleerde.

Dus een werknemer krijgt graag erkenning voor geleverd werk en presteert beter als hij zich erkend voelt.
Wel, wel wat een geluk weeral dat er zulke onderzoeken worden uitgevoerd.
Zouden wij daar anders zelf al ooit aan gedacht hebben?

*** Gratis advies

Enkele praktische tips voor de Human Resources Manager (HRM) welke hem/haar op z'n minst een besparing oplevert van 750 EUR exclusief tijds- en vervoerkosten, voor de overbodigheid van een halve dag seminarie 'Human Resources Strategies' bij De Vlerick School voor Management.

Maak van iedere werknemer een chef, hoofd of desgevallend onderchef, geef ze een badge met die vermelding en je krijgt loyaal en gemotiveerd personeel.
Nodig ze elke week uit op een 'vergadering', bespreek wat niets terzake doende onderwerpen, serveer wat koffie (slappe is goed genoeg) en je zal merken dat dit ogenschijnlijk wekelijks verloren werkuur, je personeel oplevert dat zich dermate gaat identificeren met het bedrijf dat je je geen betere 'watch dogs' kunt voorstellen.
Je krijgt een zwerm 'little big brothertjes' die allen ijverig hun best doen te bewijzen dat ze hun badge dubbel en dik verdienen, zeker t.o.v. degenen die nog verstoken zijn van het erekruis.
Al ooit gehoord van sociale onrust tussen chefs?
Hoe kan je nog langer de chefs de schuld geven als je er zelf eentje bent?
Het 'Verdeel en Heers' principe moet je als HRM absoluut ten gronde kunnen hanteren.
Een goede handleiding heb je aan E. Marcuse's boek "De eendimensionele mens", weliswaar geen nieuwe titel maar het gedeelte 'repressieve tolerantie' is gewoon een blijver.
Een goede tolerantie-oefening met directe return on investment mits gestroomlijnde samenwerking met de PRM (Public Relation Manager) en succesvolle implementatie ligt in de uitbouw van het bedrijfsimago naar mens- en mileuvriendelijk ondernemen en als je dan toch bezig bent, kun je er het ethisch ondernemen zonder extra moeite bijnemen..
Zoek even op het Net naar 'Fair Trade' en je krijgt alles in je schoot geworpen voor je eerste 'draft report'.
Als er nu ��n groot pluspunt is aan het digitale medium dat je tot je eigen winst en voordeel kunt benutten dan is het toch wel dat onbaatzuchtig gedrag van duizenden dommerikken en softies die er gratis en belangeloos informatie ter beschikking stellen.
Misschien valt het te overwegen om in de eigen onderneming elke vorm van (gepast) altruIsme bij de werknemers te belonen.

*** Case Study

Makro N.V., vestiging Machelen, begin jaren '70.

Half Machelen wilde daar pers� gaan werken.
Althans wie nog geen werk had gevonden bij Renault of Sabena.
De helft van de Machelaars was dus vooruitziend want zoals julle weten zijn Renault en Sabena ondertussen op de fles gegaan, Makro N.V. niet.
(Ik ben geboren en getogen in Machelen, dat zegt dus wel iets over mezelf.)
Waarom wilde men daar gaan werken?
Je kon daar de hele dag rondlopen in een witgesteven jas met een naambordje � la chef soepen, chef 2de rayon links of het summum afdelingschef Food.
Keuze te over.
Ik heb bij Makro een paar keer vakantiewerk gedaan dankzij lobbywerk van mijn buurvrouw die fungeerde als hoofd Kantine.
In de kantine komt iedereen. Jullie verstaan me wel, niet ?
Volgens het scherpzinnig oordeel van de vrouwelijke chef Kassa Food leek ik voorbestemd mijn vakantie achter een doldravende kassa te zitten.
Met totale inzet probeerde ik mijn inherent ernstige blik zo goed mogelijk weg te moffelen, haar op allerlei wijze duidelijk te maken dat ik voor die kassa niet slim genoeg was.
Blijkbaar met succes want ze hoefde me plotseling niet meer, verbande me voor eeuwig naar het Makro restaurant. (Terloops, ik verdenk haar tot vandaag nog steeds van penisnijd.)
Van de regen in de drup.
Waar heb ik op jeugdige leeftijd leren afwassen (bergen afwas), mayonnaise maken, gekookte kiekens uit elkaar scheuren voor de vol au vent (niet voor niets het koninginnehapje genoemd)? In de Makro in Machelen.
Van een vettige job gesproken.
Mijn chef, mij nog welbekend uit mijn collegetijd, herinnerde zich mij jammer genoeg ook nog.
Als jongste zoon van de indertijd bekende acteur Senne R. was hij meermaals het slachtoffer van enige kritische jonge geesten die niet snappen konden waarom iemand die te dom leek om te helpen donderen toch elk jaar een jaartje hoger mocht.
Ik heb het geweten dat hij dat toen niet zo grappig had gevonden.
Ik heb leren zweten maar vooral leren fluiten want de chef keuken wilde mij steeds horen als ik een gekookt kieken uit elkaar rafelde.
Dan werk je eens in een restaurant, quasi uitgedroogd en op een hele maand tijd geen gram bijgekomen.

Ongetwijfeld had mijn latere carri�re er totaal anders uitgezien indien ik 'hem' niet tegen het lijf had gelopen.
(Louter toevallig noemt mijn vrouw dat dan.)
Die badge lag echt in mijn bereik, zeker weten.
Mijn pril toekomstbeeld aan flarden, niet beter af dan de vol au vent kiekens.

Daar ging ik fier als een gieter, elke morgen het witte jasje aan, de badge keurig recht, haar in de plooi, met Me, Myself and I de personeelstrap af naar mijn territorium om daar heel de dag lang gemotiveerd en gewaardeerd "Chef Klantenmobiliteit" (*) te weze.

---
(*) Wie duwt de winkelkarretjes in een lange rij terug de winkel in?