Bee-line essay, "Moeder!!!"

Mijn vrouw is weg ...

voor een dag of tien ;-))
Dat is niet de eerste keer, hopelijk niet de laatste keer, want dan wordt het een probleem.
Na 5 dagen heerst er nog geen paniek in 't achterblijvend huishouden.
We houden ons sterk, we geven (voorlopig) geen krimp.
De planten krijgen water en de kiekens eten (vergeet geen eieren te rapen!).
De kinderen gewassen en geschoren, warm en "deftig" eten op tafel (en op tijd en stond), afwassen, blauwe was op 40 graden, wol apart en zeker niet in de droogkast, soep meegeven aan de kinderen op kot, propere kleren klaarleggen voor de jongste, helpen bij 't huiswerk (Jezus Maria Jozef ...), schoolagenda tekenen, schooltas tijdig uitmesten, turnzak maandag, zwemzak dinsdag, ...
Denk na, hou je hoofd erbij zodat je niet elke dag naar de winkel loopt.
Vooraf weten wat je gaat koken, is de helft van 't werk.
En als er iets is dan bel je maar.

Ja, dat zal wel, en mij nog eens belachelijk maken ook zeker.
Dus niets aan de hand, alles verloopt naar wens zoals ze in Antwerpen altijd zeggen, als ik plichtsbewust elke avond exact om 19:00 uur een telefoontje pleeg met mijn wederhelft.
Wel mannen, tussen ons gezegd en gezwegen, 't is draaien in vijfde vitesse en gas geven van 's morgens tot 's avonds.
Tegen volgende zondag lig ik strijk, en ik ben nochthans 't een en 't ander gewend, al zeg ik het zelf.

Het doet een vent nadenken.
Veel tijd is daar niet voor, maar bij 't roeren van bijv. (en niet bv.) de witte saus voor de naar mijn oordeel stinkende bloemkool (opletten voor klonters) schieten er toch enkele minuten over voor een diepzinnige reflectie.

Die reflectie leidt, ik kan er geen andere woorden voor vinden, tot gemeende nederigheid.
Wij, venten, weten misschien wel de klepel hangen maar als de vrouw niet aan de bel schudt, dan komt er in de meeste gevallen niet veel geluid uit het ding.
Naar 't schijnt heeft dat te maken met het van nature onevenwichtig samenspel tussen beide mannelijke hersenhelften.
Als dat niet goed uitkomt om rustig verder te slapen, dan weet ik het ook niet meer.
Vinden jullie een betere reden?
Neen, we gaan het er daarbij houden.
Diepere reflectie houdt al te grote risico's in voor het zelfbeeld.
En van wat moeten wij, mannen, het anders hebben?

Deugd van de week: "nederigheid".
Op de voet gevolgd door "geduld" (nog 5 dagen).

Zondag las ik een haikoe om niet te vergeten:

Hij wacht op zijn lief.
Duizend vrouwen gaan voorbij.
Zij is de mooiste.

(uit 'Dag, Pauwoog' van Bart Mesotten)

BTW, Chapeau voor alle alleenstande moeders.

---
Chapeau = 'hoed af' voor de anderssprekenden onder ons.
BTW = by the way.