Bee-line essay, "Een zak vol ..."

Het is overwegend rood, hier en daar wit, het draagt een zak op de rug, het hangt tegen muren of uit vensters en je ziet het enkel in de maand december.
Rarara ...
Ersatz-kerstmannekes.

Vorig jaar telde ik er als tijdverdrijf 17 op weg naar het kerstfeest bij de schoonfamilie.
Ze stonden toen naar 't schijnt in promotie bij Blokker.
Dit jaar lijkt me de Santamanie nog verder ingeburgerd. Op sommige huisgevels zie je zelfs al 2 gedrochten hangen.
Blijkbaar krijg je ze nu voor niks als je bij Blokker je kerstkadoo's hamstert.
Allen daarheen, bij Blokkers krijgt ieder zijn eigen kerstmanneke eerst en dan zijn eigen zak natuurlijk.
Een zak vol kleurige pakjes prullaria.
Wat koop je na al die jaren nog voor elkaar als alle kleine en middelgrote materi‘le behoeften reeds zijn ingevuld? Zeg 't maar: prullen.

De oranje-rode pompoenen zijn amper aan de voordeur verdwenen of de rode kerstmannekes hangen al tegen de gevels.
Welke psychopaat is daar nu mee begonnen? vraag ik me verveeld af.
Hoe kom je daar nu op EN hoe krijg je het voor elkaar dat op 2 jaar tijd zoveel kiekens je voorbeeld volgen?
Wat heeft zo iemand meer dan wij? Wreedaardig zakelijk instinct, ongecomplexeerd ondernemersschap? Oke, dat zou kunnen.
Heel dat belachelijk ersatz-kerstgedoe brengt me trouwens op slechte gedachten.
En zo komen ongewild de donkerste instincten aan de oppervlakte.
De Winter staat voor de deur en hamert aan het blok de dagen korter en korter.
M.a.w. het is toch een donkere tijd.

Hebben die kerstmaniaken al eens stilgestaan bij de onveiligheid van dit hangfenomeen?
Het is niet omdat kerstmannekes uit het hoge noorden komen waar alles rein en onschuldig wit ziet, dat er geen gevaarlijke randfenomenen kunnen ontstaan.
Allez, denk eens na.
Een ersatz-kerstmannetje met zak geladen hangt, aan een touw bevestigd, aan de binnenkant van het venster. Een normale aanblik, niet?
Het venster staat bijgevolg op een kier en voor snode individuen is het snel duidelijk of de huisgenoten al of niet thuis kerstvieren.
Verkleed als kerstman, bedenk ik, doe je deze dagen gouden zaken en iedereen zegt nog vriendelijk goedendag als je zwaar beladen over de straat zwoegt.
Met een beetje geluk helpen ze je nog met dragen.
Zo vriendelijk en tegemoetkomend zijn de mensen immers tijdens de donkerste dagen.
Maar wat valt er te rapen waarvoor ik mijn hoogtevrees even aan kant zou durven schuiven?
De pakjes onder de kerstboom zijn meegesleurd naar de (schoon)familie, de rest van de huisrommel heb ik waarschijnlijk thuis ook staan.
Het loont de moeite niet, fluistert mijn lui en bezadigd alterego.

Hoe lang duurt het nog voor er een resem pieten aan de schouwen hangen?
Hoeveel paashazen tellen we volgend voorjaar in de voortuintjes?
Hoeveel rode hartjes vervuilen in februari de vensterramen?

Carl Jung draait zich om in het graf en lispelt:" Waar is de Mens en waar zijn zijn Symbolen?".
Wel jungen, ze staan voor de deur of ze hangen tegen de muren.

"Weet je nu al wat je wilt voor je Kerstmis? Het wordt hoogtijd!"
Sorry, daar loop ik nu pas de muren van op.