Bee-line essay, "Wie het kleine niet eert, is het ..."

Avant-premi¸re voor het trouwe lezerspubliek.

Nog enkele maanden en het zal 25 jaar geleden zijn dat ik op een stuk multiplexplaat de contouren beitelde van de Midgard symboliek, de lijnen inbrandde, de levensboom, geit, eekhoorn, draak en adelaar inkleurde en het bord fier als een gieter ophing aan de gevel van de kleine huurboerderij in Haacht.
De Midgard van Magda en Giedo was geboren ... met enkele melkgeiten als mekkerende getuigen.
Vandaag vind je het bord nog steeds rechtopstaand tegen 1 van de binnenmuren van de vroegere geitenstal.
De bovenlaag van de multiplex is lelijk aan het afbladeren, de contouren zijn wat vervaagd, maar de uitstraling is nog steeds dezelfde.
Zo is 't ook met ons vergaan.
Het vele zweet, bloed en tranen dat we doorheen de jaren verloren, hebben ook bij ons zichtbare slijtage veroorzaakt.
Niettegenstaande jaren van verbeten volharding ben ik met periodes ver van huis geweest.
Maar een trouwe hond snuffelt steeds zijn weg terug, al kost het massa's moeite en vaak lelijke schrammen.
Zo bleef Midgard al die tijd "WYSIWYG": "What you see, is what you get".
Een bedrijf met een hart en een ziel als dragers van zijn ontwapenende eenvoud, degelijk vakmanschap en buiten-gewone kwaliteit.
Toch dragen wij morgen de fakkel over.
Het is soms aartsmoeilijk en ook niet wenselijk opgroeiende kinderen thuis te houden.
Er is nu eenmaal een tijd van komen en gaan.
Midgard gaat welopgevoed naar een grotere familie en krijgt daar alle kansen voor een mooie toekomst.
Als goede en zorgzame ouders blijven wij ons zielekind stevig in het oog houden en begeleiden.
Meer nog, wij staan borg voor de invulling van het nieuwe Midgard credo:

"Midgard ... you ain't seen nothing yet."