Bee-line essay, "L' entrepot du Congo"

Title:
(of ... Belgi‘ op z'n zwartst)

Ons groot jaarlijkse volksfeest is weer achter de rug.
Het afsluitend spetterend vuurwerk op het plein voor het Koninklijk Paleis doet ons nu al hunkeren naar de volgende Nationale Feestdag.
Met het Huis van Saksen-Coburg kregen wij, les petits belges, immers op 21 juli 1831 met Leopold I eindelijk een nationaliteit, eigen grenzen en een geschiedenis. Belgi‘ stond vanaf dat ogenblik op de wereldkaart.
Weliswaar slechts een verfrommelde vod groot, maar dankzij de afleiding die Leopold II zocht en vond in zijn grote jacht op een kolonie, kwam daar verbetering in toen we er zijn 'privˇ'-kolonie Congo-Vrijstaat bijkregen.
En met de figuur van Leopold II verzekerden we ons verder van een blijvende internationale bekendheid, zonder dat we daar zelf iets moesten voor ondernemen. Dat was pas een koning.
Zijn sexuele reputatie was na een aantal jaren zelfs zo algemeen bekend, dat Koninklijke Hoofden van andere beschaafdere (?) Europese landen niet met hem in het openbaar gezien wilden worden.(1)
De Duitse kanselier Otto van Bismarck noemde de leden van het Huis van Saksen-Coburg smalend 'de dekhengsten van Europa'.
(Als Hertogen van Brabant keken zij in hun jonge jaren wellicht te veel naar Brabantse boerenpaarden)
De 23 jaar Congo-Vrijstaat onder het schrikbewind van Leopold II werden gekenmerkt door volkerenmoord, slavernij, ontvoeringen, martelingen, verkrachtingen, onthoofdingen en het afhakken van handen. De schattingen over het aantal slachtoffers vari‘ren aanzienlijk, maar lopen in de miljoenen.
Daar hebben wij nooit iets over geweten.
Wij aten de chocola en als die op was, stuurden we het zilverpapier met de Zusters van Liefde naar de zwartjes. Meer konden wij niet doen.
In 1895 werd door hem de Compagnie Belge Maritime du Congo opgericht en zestig jaar lang waren de Congoboten in Antwerpen een begrip.
Zij meerden aan aan de Vlaamse kaai op de nu gedempte zuiderdokken en in den Entrepot du Congo werden de goederen onder douanecontrole opgeslagen tot ze hun bestemming kregen.(2)
Raar maar waar, Leopold II zelf heeft nooit ˇˇn voet gezet in zijn Congo.

Als ik in Antwerpen afspreek, dan arrangeer ik de ontmoeting steeds in het cafˇ "L'entrepot du Congo" op de Vlaamse kaai.
In het donkerbruine houten interieur waar het portret van onze bijna zaligverklaarde koning Boudewijn I toeziet op de goede zeden, drink ik steevast een gueze ter ere van onze beruchte Hertogen van Brabant en wacht op mijn gezelschap.
In deze historische entourage word ik terugeworpen in de tijd, hoor ik buiten de Leopoldville de aftocht blazen voor een maandenlange tocht naar het zwarte Afrika en word ik begot zeeziek en misselijk van het gedacht alleen.
Op de reling staat Mobutu, zijn tweede vaderland uit te wuiven en
welopgevoed door hetzelfde hofprotocol dat Filip en Laurent later
groot zou maken, gaat Mobutu Sese Seko gedwee in op de vraag van een TV-reporter:
"Monsieur le Prˇsident, pourriez-vous dire quelque chose au micro s.v.p.?"
'Bonjour micro, tout va bien au Congo'

---
(1) Spotprent van Leopold II op http://www.beaware.be/Leopold2.jpg
(2) Entrepot, pakhuis waar de lading entre of "tussen" herkomst en bestemming is.