Bee-line essay, "Te Huur"

"Zeg,ik heb een appartement dat ik verhuurd wil krijgen. Kun jij dat voor mij niet regelen?".
- "Hmm, makelaartje spelen ... bah ja, waarom niet? Ok!"
"Hang een bordje op, zet er je telefoonnummer op en je ziet wel".
Ja, ik zie wel... wat gaat daar nu aan te zien zijn, dacht ik in een eerste opwelling.
Wel, na amper drie potenti‘le kandidaten was ik verplicht die mening volledig te herzien.

*** De eerste
Directeur van een Duitse firma, zelf Duitser, vergezeld van een Leuvense medewerker. Die laatste voerde het grote woord en in 't Leuvens, directeur zei niks. Veeg teken aan de wand. Ik krijg op hetzelfde moment een telefoon van een nieuwe kandidaat en beleefd als ik ben, trek ik mij enkele meters terug om het telefoongsprek ongestoord af te ronden, ik keer me om, loop terug en de vogels zijn verschwunden. Dat ging een heel stuk rapper dan in '45. Nooit nog iets van gehoord.
*** De tweede
Eigenlijk de normaalste van wat na twee weken de revue passeerde.
Manspersoon, beleefd, gaf een hand, stelde een paar vragen en ging er nog eens over nadenken.
Kijk, daar kan ik mee leven.
*** De derde
Ik had haar aan de telefoon al heel geduldig de uitleg gegeven: prijs, aantal slaapkamers, grondoppervlakte, ...
Verschijnt daar op het afgesproken uur een stuk van een vrouw, een vamp of hoe je 't ook noemen wilt om beleefd te blijven.
Ola, dacht ik bij mezelf, als die huurt, kom ik wel iedere week haar vuilbakken buiten zetten.
Ik zeg: "Loop maar voorop". Ik ben niet van gisteren. Als een zachtgekookt ei kom ik met haar het appartement binnen, ze steekt haar neus in de leefkamer (en heeft dus nog niks anders gezien) en zegt: "Twee slaapkamers?".
"A ja, dat heb ik je toch gezegd" antwoord ik nog steeds betoverd.
- "Niks gezegd" zegt die laconiek en vervolgt met "Ik maar 1 slaapkamer nodig".
Allez, allez, denk ik bij mezelf, peinst nu eens goed na: Twee slaapkamers, terwijl de ene links rustig wacht, kun je de andere rechts bedienen. Is dat dan niet gemakkelijk?
"Ik nie willen appartement".
-"Heel, heel spijtig".
*** De vierde
Wachtend op een volgende afspraak bij het portiek komt er een madam gezwind naar de ingang met een dikke blocnote in de hand.
Ik voelde het naderend onheil: een professionele appartementenzoekster, van het soort waar je ver van wil weglopen ... als je de kans krijgt.
Die kreeg ik niet.
"Zijn hier appartementen te huur?"
Ik vermijd spreken en wijs naar het bordje op de glazen ingangsdeur.
"Woon jij hier en weet jij daar meer van?"
Shit! Prijs.
-"Wat wil je weten?".
"Kan ik eens gaan zien?".
- "Dat gaat nu moeilijk gaan, want ik wacht op een volgende afspraak. Als ik hier niet blijf staan, mis ik die waarschijnlijk."
" Vijf minuten, ik trek het kort".
Schaakmat, je bent professioneel of niet. Dik tegen mijn goesting loop ik met dat mens de trappen op naar de tweede verdieping.
"Zeg, is hier geen lift?".
- "Jawel" grinnik, grinnik.
Ik doe de deur van het appartement open en als een schicht vliegt die door de leefkamer naar 't raam. Begint die daar te pulken achter het gordijn om dat raam open te krijgen. Ik zie plotseling de vazen voor dat gordijn staan en mijn hart staat een seconde stil.
Vervolgens ontwaken mijn testosteronen. Oei, wat nu gedaan?
Twee opties, keuze moet heel snel gemaakt worden. EŽn, ik smijt ze buiten. Twee, ik gedraag me, ik bedwing me in 't belang van de eigenaar.
De plicht roept en ik kies voor 't laatste.
"Madam, we hebben maar vijf minuten, bekijk dat raam een andere keer".
Gelukt, maar madam stormt de keuken in.
"Is da de frigo, is da de diepvriezer? Blijven die staan".
- "Ja, dat is een frigo en dat is een diepvriezer en ja, die blijven staan, want ze zijn ingebouwd".
Tot overmaat van ramp begint ze schuiven en kasten open te trekken en daar bovenop nog commentaar te leveren. Ik bezwijk.
"Madam, Madaaam, wilde verdomme overal afblijven!" Geen reactie. "Verstaan!!!".
De madam werpt nog een laatste blik op het appartement en zegt: "Schoon appartement, schoon maar te duur".
Terug beneden, heb ik nog maar net het zweet van mijn voorhoofd geveegd of diezelfde madam vraagt: "Zijn hier nog andere appartementen te huur die goedkoper zijn?".
-" Zie jij nog andere bordjes aan de voordeur hangen misschien?".
"Neen, maar dat kan nog komen".
De Snijder, verzin iets, denk rap aan iets anders. En 't eerste dat me in gedachten komt:

Ik sta op de markt kaas te verkopen en aan 't kraam is er een madam die de voorbije minuten haar bak... aan 't volproppen is met proevertjes. Met een mond vol kaas en speeksel zegt ze:
"Hedde geen kleinere stukjes om te kopen? Ik ben zo gene grote eter en ik ben maar alleen".
- "Neen, geen grote eter, maar je hebt wel net een halve kg kaas in je kas gejaagd".

Veel is er dus op al die jaren niet verandert:
De mensen kennen de prijs van alles en de waarde van niets.